başlasa yağmur
parlasa gökyüzü
bir fısıltıyı yararcasına
bir gülse bir gülümsese
anılsa bir sır gibi beni sevişi
ve dese ki her gün biz ilkiz
tesadüflerin tesadüf olmadığına inanmasam
içimde büyüse küçülse bu tasa
ne vakit geldi ne vakit bitti bu ara?
dolar mı boşluğun yarattığı o ılık
hüzün rüzgarının biriktirdikleri ruhumda
okşayışı acıyan yanağımda...
bir kasımpatı kopardım yokluk sayfasından
kasımda doğan insanların
hayata buruk ilk adımı bu
ilk titreyişi yaprağın dalında
kurmak hayalini...
çaresiz bir tebessüm
yarını dilemek gibi
gözlerin sebepsiz dalışını izlemek...
kimsesizliğin üzerinde
gezinmek sonra...
seninle yalnızlığı çiğnemek...
Sühan Dalaslan
Kayıt Tarihi : 18.11.2025 09:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
