Kasım Şiiri - Müberra Arıcı

Ey Kasımın bahar gözlüsü,
Ey yaprak döken ağaçların nazlı sözlüsü,
Fısıldar kulağıma bir hazan türküsü,
Nereden nereye duyulur bilmem.

Göç edip uzak düşmüş bir leyleğin öyküsü,
Havalar düzelsin çağırır yine yuvası,
Yakılır hazan gözlü bir gelinin kınası,
Bir üzülür bir oynar, mutlu mu bilmem.

Son yaprak da düşer artık ağaçtan,
Düşer gözden son ayrılığın gözyaşı.
Ah Kasım değil mi! nice aşkın sırdaşı,
Gün gelip aleme sırları verir mi bilmem.

Az kalmış karakışın soğuğuna,
Usulca sığındım inceden yağmuruna,
Koydum umudumu bir ağacın kovuğuna,
Hangi bahar yeşerir yoksa kurur mu bilmem.

Kasımlardan bir Kasım,bitiyor yine Hazan,
Kulaklarımda hala kuru yaprakların hışırtısı.
Rüzgarına ram olmuş da uslanmaz tenim,
Bir eser bir durulur hoyrat mı bilmem.

Müberra Arıcı