Kasılıp Durma Şiiri - İzzet Selçuk Cumaoğlu

Güzel olmak yetmiyor, ruhun güzel olmalı,
Sohbet edince insan, içi huzur dolmalı,
Baktıkça gözlerine, aşkı sende bulmalı,
Kasılıp durma güzel, kof bir ağaç gibisin.

Dünyayı yaratmışsın sanılıyor halinden,
Acı sözler dökülür bal damlayan dilinden,
Hiçbir farkın yok gibi, dün evlenen gelinden,
Kasılıp durma güzel, kof bir ağaç gibisin.

Var mı benim gibisi, şefkat ile bakacak,
Arama bulamazsın, hasretinden yanacak,
Bu zamanda yok gibi, tatlı dile kanacak,
Kasılıp durma güzel, kof bir ağaç gibisin.

Güzel günler yaşadık, hatırın var yanımda,
Sen dolaşır durursun, bozulmamış kanımda,
Unuturdum ben seni olmasaydın canımda,
Kasılıp durma güzel, kof bir ağaç gibisin.