Kasıklarında Tütsü Kokusu

İnsaniyet namını salan en büyük uşakken
ben insanlık zırhımı çıkarıp geldim
gözleri oyulan şahin gagasında.

Gözaltında tutuk bir tetiğim
giyotin nedir biliyorum
kaplan beneği sağ elimde
kanlı bir dövme göğsümde
memelerim
uzayın uzayan dişleriyle kanatılsa da
yağan aşka aldırmadan, kapattım gözlerimi
hançerli ellerimle…

İhtiraslı bir kadın süzülüyor
kasıklarında az bulunan tütsü kokusu
elinde kızlığı bozulan bir hayat
tâ ilk ölümden kalma, belki de intihardır adı.
kadının düşünmekten düşmüş saçları
pencereden düşürdüğü tecavüzcü, tedirginliğine bulaşmış
kimliği de resimsizdir kesin
aklı alnından taşmış…

Yastığıma sinen toprak kaymasıyken
ben dünyanın kalbine kazık çakıp geldim
körüklenen merhamet duygusunu yük bilip.

İhtiraslı bir kadın, yapbozun son parçası olan
tütsü kokusunu uzattı kasıklarında, hançere sinmiş
ben,
kupa dokuzludan bir kalp çaldım kimseye söyleme
suya bansak şarap olur.

Bende siyahım işte en az matemin kadar
otuz bir çeken bir şubata döndüm, sahte
elimde çiftçi nasırı – hasat zamanından kalma
dokunsa bulaşacak meşru hayatım
kokusundan çekerek bastırıyorum harlı demiri
yaram coşuyor kar suyuyla
okyanuslanıyor gövdem, kan topluyor gözlerim
sünger avlayan bir kadın bu, elinde tütsü
gerilim hattına binipte gelmiş..