Kasıklarıma Vuruyor Depresyonun

Damarlarım öpüyor jiletin tatlı yüzünü,
sana adadım ölümümü...
Son sevgiliye ya da başlıca sevgilileri anımsatan son derdi ile
kasıklarıma vuruyor depresyonun
Ve birden bire kendini bir bardak suya anlatan sardunya oluyorum;
dilinde yaşlı bir ağacın hatıraları, uçurumda sallanan kadınların kahkahalarıyla.

Kasıklarıma vuruyor depresyonun.
Birden birdirbir oynayan uslu çocuk oluyorum,
boş zamanlarında kitap okuyup hoş zamanlarında
kaldırım taşları taşıyan; bir sokaktan diğerine.

Kasıklarıma vuruyor depresyonun.
Şimdiden menapoza girmiş bir çocuk taşıyorum karmında,
zift aşeriyorum...