gözlerim görmüyor
ben
annemi özlüyorum..
annem bana,
bir kaç kaşık umut yedirirdi eskiden.
bir kaç kaşık umudumuz olurdu
beraber doyduğumuz öğünlerde
sonra hastalandı babam
babam hastalandı..
ucuza konuşulan bir telefon kulübesinin ahizesindeyken ben
umudun kalmadığını söylüyordu annem
ve artık ben
istediğim vakit gidemiyordum eve..
Kayıt Tarihi : 3.11.2013 00:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!