KAŞİFE HANIM
Merhaba kaşife hanım.
Sana bir sır vereyim mi?
Bu defa yarım kaldı keşif yolculuğun.
Çünki sen beni hiç tanımadın,
Tanıman da mümkün değildi zaten.
Zira her yeni güne uyandığımda
bu kim, sen kimsin diye sorandım aynalara.
Ben olsaydım aynadaki;
En çok emek vereni, en güzel seveni
aldatamazdım mesela,
hiç kimseyi aldatmamışken.
Fikrimin, akdimin, kelimelerin esiri olup,
gelmişken sürgüne bu diyarlara,
Büyük büyük konuşup,
sonra esaretime yan çizmezdim,
ceremesi ne olursa.
...
Herkesin bir direnç eğrisi vardır.
Kiminin paraya, kiminin makama,
kiminin şehvete zaafı var mesela.
Güzelliğin zulme çaldığı sınır,
sohbetin nirvanası,
kelimelerin efendisi.
Hoş sadanın ta kendisi,
Şiirin dehası, zekanın dahası.
Benim zaafımda senmiş,
Aşka aşık olan benmişim.
...
Beni sıfırla, toplayıp biri bulurken,
Birisi olmaktan çıkarıp "bir"olurken,
Sıfırla çarpıyorsun bu defa.
Sıfırın çarpınca yuttuğunu biliyorsunda
Hüzünlerinin, hayal kırıklarının,
terkedenlerin, zalimlerin suratına neden çarpmıyorsun sıfırı.
Yeni keşiflerin önünü açan anahtar çünki,
sıfırını eksi bir yapabilirsin belki,
sıfırlayamazsın bu kadar muhtaçken ona.
...
Beni tanıyamadın hiç.
Tanımadığını nasıl keşfedeceksin ki?
Bir şeyi istediğimde ona ulaşmak için,
Nelerden vazgeçebildiğimi,
nasıl mücadele ettiğimi biliyorsun.
Yunus Emre'ye rivayet olunur,
"Kader gayretin aşığıdır"
Gayretimi görüyorsun mesela,
bütün ihtimallere umarsız koştuğumu.
Beni tanıyamadın diyorum ya,
kabahatin yok bunda,
görmeden henüz o halimi.
Bilenlere sorabilme ihtimalinde yoktu ki.
...
Ben anlatayım o zaman kaşife hanım;
Lütfen sol tarafınla dinle beni.
Bir şeyi istediğimde,
Emeğini, mücadelesini,
kavgasını verip olmadığında,
bütün ihtimaller tükendiğinde,
ancak kabullenirim ben.
İsteklerimi, yorgunluklarımı, kırgınlıklarımı, harcadığım zamanı, yenilgilerimi,
sıfırla çarpıp yoluma devam ederim.
Hayatta pişmanlıklarım olmadı asla.
Eğer bir çıkmazdaysam mesela,
hep yolundan yürüdüğüm duygularım,
yol verir aklıma.
Öyle hikayeler uydurur, öyle senaryolar üretirki aklım, şaşırırsın.
Nihayet kalbimde vazgeçer direnmekten ,teslim olur.
...
Hikayelere inanırken kalbim,
Sen, bir tek sen iken ihtimalim,
Bir tek sen herhangi biri oluverirsin birden.
Pişmanlık beslemem, düşmanlık beslemem,
Herhangi biri olduğunda, gönlümde,
Yeniden doğururum seni, kendimi.
bütün hikayeleri unutuveririm.
İstesem de hatırlayamam işte.
Hani sen koruyabilmek için kendini,
başka canlar için yaratılmışken,
acımasız biri olup çıktın ya.
yalan günahtı, gerçeği saklamayı seçtin ya,
ben de böyle koruyorum kendimi galiba...
....
Beni güzel hatırla demiştin ya hani.
Bazen güzel bir anımız düşer aklıma.
Yüzümde buruk bir tebessümle,
Küçücük bir iç çekmesi olur o kadar.
Kötü konuşmam, konuşturmam.
İçimde bitmeyen bir merhametle
İyi niyet dileklerimle uğurlarım seni ...
Ahmet Yılmaz 14
Kayıt Tarihi : 16.11.2025 19:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!