Kaşif'in Keşfi Şiiri - Bahadır Kahraman

Ben anlamadım...
Ne sana muhtacım ne de ilgine ihtiyacım.
Başka bu bende ki senle keşifteyim sanki anakaramı
Sen iyi gelir misin, ya da kaç gün sefan olur bilmiyorum
Ortanın sıcağındayım seni düşünürken
Vurgun gibi birşey doğru söylemiş Cemal Safi ama eksik...
Kan var birde tuzlu tuzlu, yangın da cabası.
Saçma olan da burası gibi geliyor ilk başta; yanan şey kanamaz diye bilinir.
Ama düşününce kanı da ancak yangın durdurur! Anlıyorsun hani dağlama dedikleri.

İşte böyle kendi kendime yetiyorum aslında kendi söküğünü dikmeye uğraşan terzi misali.
Çok da gereğin yok gibi hani
Ama bir an; öyle eğri saplanıyorsun ki, hiç bilmediğim derinimi kanatıyorsun aniden.
Yangınımın oraya varması çok sürmüyor gerçi,
Dedim ya seferde içim, senin duygularının keşif gezintisi.
Yalnızım harbinde, tayfasız ve de leventsizim karasularında!
Kendi gemisini tanımadan keşif sarhoşluğunda ki kaptan gibi hissediyorum çoğu zaman
Bilmediğin sularda ne işin var senin diyorum bazen, kendi kendinin yabancısı olduğun bu geminle korkmuyor musun?
Sonra farkederek tek ortak noktamızı ferahlıyorum:
Sen de bir kaşifsin ya; keşifdeydin ya hani içimde, derin en derin hiç bilemeyeceğim yerlerimde!
Niye korkmadığımı da anlıyorum sonra...
Değil bu koca gemi, açılmak için bir tahta parçası bile yeterdi, gözlerinin derinliğini bir kez görene.
Kapat çabucak haliç misali zincir kirpiklerini aşarak güvertemi sularına indirdiğim gözlerini!
ve sakın ha kırpma!
Görmesin haydut korsanlar mercan dolu hazineni.
Ve son olarak akıtma nolursun artık gözyaşlarını içine, üzerime!
Tamam dalga severim, lakin fırtına da zor oluyor Bey'kızım limanına zincirlemesi...

8 Temmuz 2017, Beylikdüzü.