Kadr-i Eşküm Ol Bilür Kim Kıymet-i Gevhe ...

Kadr-i eşküm ol bilür kim kıymet-i gevher bile
Rûy-ı zerdüm hoş görür şol kim ‘ayâr-ı zer bile

Nefha-i ‘anber tutar zülfi hamından ‘âlemi
Kanda gitse iki yanında iki micmer bile

Sâye-i kaddüñde âhum başka sancak çekdügin
Tuydı hep mîr-i livâ belki şeh-i kişver bile

Sûz-ı ‘aşkuñdan dimâgum şol kadar âşüfte kim
Mey degül âsûde kılmaz dârû-yı hüş-ber bile

Küşte-i şemşîr-i ‘aşkuñ hâkden kaldursalar
Teng ola sahrâ-yı ‘âlem ‘arsa-i mahşer bile

Cân virür çokdur ser-i kûyuñda kurbân olmaga
Hâzır it şemşîr-i bürrânuñla bir hançer bile

Tâb-ı dilden ahker-i sûzâna döndi gözlerüm
Bu meseldür kim yanar huşküñ yanınca ter bile

İnkisâr-ı bâl ile zehr-i gam itse telhkâm
Şehd şîrîn itmez agzın ‘âşıkuñ sükker bile

Bâkıyâ çarh-ı sitemkâruñ ne cevr itdüklerin
Yek-be-yek ‘arz it ki şâh-ı ma’delet-güster bile

Hayli demdür hırka rehn-i hâne-i hammârdur
Havfum oldur ki ola dîvân ile defter bile

Korkaram çâpük-süvâr-ı ‘arsa-i ‘irfân iken
Esb nâ-geh bir gice bî-cev kala ester bile

Âsitânı hâkine muhtâç mutlak hâs u ‘âm
Yaluñuz kullar degül tahtında sultânlar bile

Cânına minnet bilür Dârâyı derbân eylese
Hak bu kim Dârâ degül yanınca İskender bile

Vâsıl olmaz pâye-i na’l-i semend-i kadrine
Efser-i Hâkân degül tâc-ı ser-i Kayser bile

Eşheb-i zerrîn-sitâm-ı bahtı cevlân eylesün
Nüh felek tâ devr ide âfâkı heft ahter bile