Kaside der sitayiş-i der cevher-i sevdiğim

Ruhumun tek hayaliyken yine sen hayali
Bakarım ben yine çehrene yine hayalî

Bu bakışlar da ışıkbâr oluyor lahzada
Mesalar artık senin sâye-i şemsinleydi

Ve mesâlar bana artık güneşin nüshası
Oluyor her gece şenlik gibi gündüz gibi

Ve sebep şenliğe sâfi nigahındır dilber
Ruha sorsan niye böyle hefafe ederdi

O ruhum söyleyecektir sadece tek bir şey
Beni sevketti o gözler beni gözler beni

Serameşk rûşen olur ben beni dağlarım öyle
Bu hayat eksik olur sen ger ki terk et beni

Rüya sermeşk oluyor artık aşiyânımda
O nigâhında senin kalbi yakan ateşi

Parebâr kalp ki senin gözlerinin mecruru
Sade eller kimi sevsin ki seni beklerdi

Hayatın anlamı bil isterim sâfi sensin
Hayatım hayalatım sâdece sensin peri

Nazarîyâtı hayâlin ufuksuz ve sonsuz
Bu ki ehsâs-ı ehemmî ve de dönmez geri

Ben ki şâir hayalîyem yazarım sözlerimi
Ki bedhâl-i keremem yazdığım kasideyi

Överek yâhut övünç ekleyerek dilime
Nihâl-i pür nihâl sözler ait eserimi

Dönerim fasl-ı abâddan ederek ohâyı
Ederek vecd ile bin sitayişimle seni

Revanım serv-i rüyâm her şeyimin anlamı
Seni anmak emelinden dönemem asla ki

Yine bin türlü acı bekler beni öyle yapsam
Güneşin her ışığından seni gördüm peri

Bana sanki edeyorsun büyü anlamayor
Şu gönül anlamayor sen ne biçim sevgili

Yine hülyâlı hayaller kurarım ben sana
Yine bir âtinin hayâline âh seninle beni

Ufuklar senle bir anlam buluyor yine sen
Yine sonsuz ve ufuksuz fethederdi

Sözünün kelamının her sesi benden alır
Ve de her zerresi zebun ederdi bil beni

Hayale dalmış bulurdum yine her zerremle
Üzerdi gönlümü ayrılığın o düşleri

Hayalinle dalarım kafkâfe efendim her an
Sahibisin gönül mülklerinin efendi

Nesim vakti ki hazan mevsimidir sevgili
Bu hazan vaktidir ki aşık olma mevsimi

Eseyordur ki bu bâd sopsoğuk donduruyor
Şu gönül ısınıyor bakışınla ey peri

Sabahın seyrini izler gibi baksam hep ben
İstiyor her seven insan sevdiğinden sevgi

Ne biçim çalkalanır böyle köpürür kalbim
Ve gönül reddediyor böyle senin böyle reddini

Yaratılmış bütün ezhâr ki senin kadar yok
Bu nasıl göz bu nasıl kâm gevher mi eser mi

Yetiyor derse eğer söylüyorum bir yalan
Bu bakışlar bu konuşmalar nasıl yeter ki

Dehanım söylüyor bir ayrı gönül der farklı
Nesimi dinleyelim berki dinleyelim mi

Sahibiyem bu kalem bende mucizeler var
Ben hayâlîyem bu şâir şuarâ nedir ki

Kıyaslanmak ise tek yol kıyaslayalım ha
Şu nedimdir üç asırlık ibne aynı nef'i

O da farksız sadabadda erkek kovalardı
İşte şâir hayalî yazardı şâir pîri,

Şuarâdan baki fuzûli değildir yetgin
Safi kendisidir ondan iyi kim yazdı ki

Sana ettim dualar şimdi edecem tekrarı
Nice ünsiyyeti versin sana ya yarabbi

Nice şükrolsun ki bitmiş bu kasîde artık
İki gündür bitirdim hâyali yazdı bil ki

Hayalî isteyecektir okuyup okutan
Ben guyem yazdığımı kıymetini bilsin ki

Okuyup anlasın bir şeyleri artık vakit
Vakiti geçmektedir bilmelidir o peri

Veda etmiş ki aşık hâyali hep hayalî
Yazayorken yine her demde o şâir hayalî
(. . – -) (. . – -) (. . – -) (. -)
Feilâtün Feilâtün Feilâtün Feul