Lisân-ı Hâl ( Hâl Lisanı-hâl Dili)

Mâhâlimde tûfân var, meskûnumda fırtına!
Mâdem üşüyor âfâk,mâdem üşüyor tenin

Ki toprağına binbir feryâd,binbir infiâl
Saklanmışken,mateme mahkûm mû şu zeminin?

Baykuşun terânesi hele bağında ise
Baykuşda değil, şeydâ bülbüldedir nâzenin

Şafak ki,kâinatın yekpâre nûru ile
Açılmış ve parlarken o lâmekân efsûnun

O efsûnlu kâinat, Cihân şümûl gücünle
İstikbâle akan ve karışan her terinin

Al sancağın emeğiyle, cevher saçınca alın
Devlet-i ebed dedi,muhterem her izânın

Bilir lisân-ı hâlin, bilir tâ Selçuklû'dan
Senin, Hun,Göktürk'tedir boyun bosunla, enin

Sirderya kenarında "Yabgu"ların mührüyle
Fermanına tuğraysa savaşçı yiğit genin,

Eyledin bir hamlede berbâd ettin düşmanı
Büyüdü hânın yer yer büyüdü asumanın

Sen nice titreyince düşdü düşman hançeri
Isındı deli kanın, tüttü deli dumanın

Örste demiri dövüp,cenk deyip çıktın yola
Uğur ola! ... Ötüken ülkesi hakkın senin

Türk hanedan gücünün, cevvalliği bilinir
Gök yeleli bozkurtla, görklü ordundur dünün

Tâ Issık'tan Tanrı'nın bakan mavi gözüne
Yedi kat gök adına seslenir her yeminin

Mâhâlimde tufan var, meskûnumda fırtına!
Ezânadır hürmetin, Mevlâ'yadır imânın

Hem ne kasırga hem ne tufân estin âleme
Süngünü tak,safa geç, tükenmedi hainin

Ciddi bir hâdise var,derin izler bırakmış
Tarih boyu işgâlden yorgun düşmüş bedenin

Bizans'ın kışkırtması,Hıristiyan Avrupa
O vakit hedefiydi,ilim,kültür ve dinin

Bu vâkit yine Haçlı âlemi zuhur etti
Ey küffar ordusu ey salip, bitmez mi kinin?

Hâyâ sıyrılmış sözle,perişan mânâlarla
İstilâ edilecek bedeninde âl kanın

Senin kitâben ve de tarihi yazıtların
Şerefini yazmıştır, soylu eratın,erin

Bugün erin eratın,uzanmış yatıyorken
Lâhûtî sesle; "Yüce Mevlâ" derken ezânın

Kaldırmayın kabrinden ürkmesin şühedâlar
Vatan çün pâre pâre gökten açılsın tânın

Leşleri bucak bucak deşerek evelAllah
Her vâkit âlâ kalsın gururlu özgür yanın

Yüce Türk'ün şânını dedik dedik vesselâm
Anadolu'da nâmın, Malazgirt'dedir şânın

Türk mühürü taşıyor tâ ki ezelden beri
Şehitlerin kanıyla toprak sulanmış hânın

Üçler yediler kırklar aşkı yazarken kalem
Ey Gülnihâl zulmetten titriyor hep vicdanın

Ağır başlı çileler boğarken beni bugün
Meskûn mahalim,yörem yurdum nedir beyânın?

Dokunsam, ağlayacak bir omuz arıyorsan
Sen ağlasan,kalbime azaptır her hüsrânın

Vatanım! Ey otağım! Ey hatîb-i minberim!
Titretiyor cihanı her Allah-u ekberin

Bakî asaletiyle mayan nûrla yoğrulmuş
Asil kanında gevher yüklüdür bu sevdanın

İslâmın şerefiyle,Resûl'üm övmüş meğer
Kavmim, ışıldıyorken güneşiyle Hirâ'nın;

Lâf-ı güzâf serserî,emin ol yaşayamaz
Milli öfkende bile,nefesi var ATA'nın

Ulu çınar şefkâti kucaklarken güçsüzü
Tek Millet,tek Bayraktır; Devlet-i istiklâlin !

meskûn, mâhâl ; Yerleşim yeri ; Vatanımız.