Kaşiçera Şiiri - Tacettin Kızılboğa

Kaşiçera-I

şehrime sürgün yasaklardasın kaşiçera,
uzak kentlerin mahzenine hapsedilmiş perçemin,
sokağında müfreze gezer hançeri kınında,
celladınla baş başa dört duvara mahkûm.

konamadın buğulu penceremden içeri,
müptelası olduğum gözlerin deler bağrımı
buz tutmuş ellerin, uzat ısıtayım hasretini,
kır bileklerinden esaretin zincirini,

mahpus beklerken taşı eritmez mi yürekler,
gözlerden süzülen kristal tükenmez mi hiç,
yorgun akşamlardan beklenir mi huzur kaşiçera,
bırak tozlu raflarda kaybolsun bahtsız şiirler.

kapat pencereleri kaç kentin buğusundan,
donmasın artık kirpiklerin, kırağısı yetmez mi?
yağmurlar neden hep gözlerinden yağar,
gözlerim gözlerine değmezse hüzün ağlar kaşiçera.

ölgün bir akşam üstü kucağını açmış yollar,
kederle sararmış başaklar şehrimde
bırak artık bütün telaşını tren raylarına
saçlarına düşen yıldızları kopar kaşiçera.

kaç neşter ile deştin yüreğimi girmek için
muhacir eyler miyim artık gönül hanımdan.
yokluğa hicran eyle azat olsun ruhun,
varlığın tutkudur, yokluğun ölüm kaşiçera.

Kaşiçera-II

beklerken, yüreğimi kaplar bir heyecan
kavuşmak ümittir sana, bana ise can.
damlayan gözyaşı sevgime ayan
deminle demlenirim her an.

işte o an kopar yüreğimde fırtınalar,
saatler saniyelere dönüşür,
ruhuma biçilen vakit tükenir cümlelerimde,
kelimeler yağmur olur dudaklarımdan.

senle geçen tükenişin intiharıydı
bir cellat gibi başıma dikilmekte vuslat.
gözlerimde buğu, kalbim yangın yeri
bu serden ayrılmak ölümden de beteri.

biliyorum, hafif kazısam sürmeni,
gözlerinden çeşme akar.
hafif deşsem sineni,
yüreğinden lavlar çıkar.

işte öyle bir andı, dilin lal,
ellerin titrek, tutsak duygular.
hüzünlü bakışlarındaki ben serseri
elveda mı? hayır,
gitsem de, ruhum bu şehrin esiri.

tükenen vakte sıkışır gönlüm,
iki adım ileri, bir geri götürür beni.
el sallamam, ansızın çeker giderim,
hüzünlü bakışlarında tükenir biterim.

elveda demiyorum sana kaşiçera
şimdilik gidiyorum tekrar gelirim diye,
ya da sen…

TajdinK.Ekim 2018 ANKARA