Yağmurlu gece...
Yoğruluyorum
Buram buram ter kokan
Islak nefesinle...
Hazin inlemeler eşliğindeki
Kardelen dansıyla
Med-cezirlerde
Gidip geliyorum...
Sessiz çığlıklar
Sarmışken ruhumdaki her noktayı;
Gözüme hapsettiğim
Kadınsı kalkanı,
Kasaturalarla
Delip geçiyorum...
Çakarken şimşekler
Ve sarmışken
Bir yangın misali
Kasaturamın cildini;
Aynalarca çatlamış dudakların arasından
Bir şahin gibi
Ama sinsi,
Ama vahşi,
Ama bir o kadar adi bir zevkle
Perdeleri yırtarcasına
Dalıp çıkıyorum...
Sahipsizliğin sahipliğinde doğan güneşe bir bak...
Ne ışığı ışık,
Ne de sıcaklığı...
Fildişi kulemizden sızan gökkuşağı
Yedi rengini yansıtırken beden bütünlüğüne;
Her defasında yeniden,
Yeniden geliyorum...
Kayıt Tarihi : 9.2.2005 18:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Efe Metin Çakıroğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/02/09/kasaturanin-kalkani-ask-kokuyorsun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!