Kasabam Şiiri - Halil İbrahim Alboğa

Kaç yamalıydı donum
Kasabamda oynarken
Kaç kez kırıldı kolum
Vişne kiraz toplarken.

Çamurdan arabamın
Çamurdandı tekeri
Hep ucunda aklımın
Hala macun şekeri.

Hele kızıl testinin
Klor görmeyen suyu
Duruyor mu içyerin
Taştan dolaplı kuyu..

Kağnıların sesine
Karışınca gıcırtı
Ali Çay deresine
Bestekârdı şırıltı.

Tarlaların kokusu
Buram buram tüterdi
Gece köpek ordusu
Sabah horoz öterdi

İlkokulda tanıştım
Elektrik parladı
Sinemaya alıştım
Oyuncağım kalmadı.

Bazı adetler gibi
Rafa katlı lambamız
Ağalar oldu abi
Bacılarsa ablamız.

Yollar asfalt oldu ya
Ali Çayı kurudu
Şehir oldu köy güya
Akrabalık bozuldu.

Şimdi her ev kapalı
Herkes kendi derdinde
Bilmem ki ne yapmalı
Zaman moda emrinde

Yıllar sonra uğradım
Kasabamı çalmışlar
Sade bir levha kalmış
Doğanhisar yazmışlar…