Yazdan kalan Şiiri - Mahmut Polat

rüzgar
tatlı bir ürpertiyle sarıyor akşamları
sahilde
âşıkların veda izleri
Yurdagül Abla'nın boynu bükük
yüreğinde yeni yaz umutları

çözüyor ekmek teknesi çadırını
anarak yazın acı tatlı hatıralarını
gözlerinde
derin bir hüzün
yüzünde ağdalı kederin tortuları

Mümin Abi
ıslık çalmıyor artık
asparagas şarkısı dolanmıyor diline
İskorpit satmıyor çınar ağacı altında
iskeleye yürümüyor salına salına

kediler acı acı miyavlıyor
deniz huzursuz ve homurduyor
Kemerli Kilise yorgun
bir ses; ''Aman bey sus sus"
"bu ev perili!.. biliyorsun...". diyor

otobüs yamalı asfaltları yudumluyor
teypte Müzeyyen Senar çalıyor
ellerim ellerini arıyor
yoksun
bir yardan yuvarlanıyor kalbim
gözlerim bulutlanıyor
utanıyorum
Şereflikoçhisar’da sabah oluyor