Ucunu yakarak ciğerlerimin
Ürkek bir umutla yüreğim/serçe
Kozalakları sıkılmış bir yumruk addederek,
İnsan ya her yerde insan
Vuslat ve hicret kelimelerinden mağfiret dileyerek
Çoktan ya zamanı gelmişti
Çarpışa çarpışa mefluç bir beyin için son sığınak
Topal bir köpek gibi ölmekte var, çöp bidonlarında
Vakti gelmişse elbet patlayacak bir çıban
Şiir söylemek, levanten bir palyaço maskesi olmuşsa
Ve diri kaslar üzerine bir nutuk eşkitmiyorsa dudaklarımı
'Köylüler yükleyerek mızrakların ucuna kara kitapları
Şehri istila için kasabaya doluşmuşlar ne hacet'
Tunçtan bir anıt gibi kırpırtısız dursam da olduğum yerde
Vakti gelmişse elbet patlayacak bir çıban.
Çoktandır anlamaya muhtaç dizinde
Düşürsen üzerime nazarlarını vakti gelecek sanırım
Yazdığım yazıları silmekten yorgunum duvarlardan
Son temsilcisi gibiyim unutulmuş eski bir sanatın burada
Meraklı ve alaycı bakışlar ardımda iki melek misali
Ne utanç, ne umut, ne de pişmanlıklar
Unumu, eleğimi, sabanımı ve aletlerimi gömdüm
Ne gerek vardı şimdi aynalı baba nın elinden tuttun.
'Burada işim bitti
Öyleyse yazmalı bir şiir
Anılardan örülen sepetleri suya salmalı'
--------------------
Hamit AkçayKayıt Tarihi : 7.6.2006 22:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!