Karyola Şiiri - Akın Akça

Yoğun bebek, ziyaretçi değil, kuş oldu,
karyolaya kondu ve konuldu, doğdu
Ağzında mevi emzik ayağında pembe patik
ve elma şekeri kırmızısı yanaklarıyla
Birer makas aldı beyaz hemşireler
fırladı uyandı parmaklıklara tırmanmaya.
Emzik düşmedi, daha da sıkılaştı;
ileri doğru uzadı emzik, ve sonra geri;
büyüdü, hani şu çizgi filmlerdeki;
bir gire bir çıka süt dişli çıkınlarda
Derken sıyırdı emziği, kaptı
biberonu, aradan, parmaklıkların.
Boğum kolların öncüsü eller uzandı.

Turuncu karyola, tahtadan ve müzikli.
Neyi duyar? güler ama, kakara kikiri
Müzikli bir şey döner hava tavanda.
Çırağa öğretiyor nazik nalbant havanda.
Susadıkça, dönüyor, 'bir bardak su'
diye sesleniyor, 'çekici onun su;
hayalleri ise nalı, süzerek ulaştığı

Bebeğin merak ettiği vardır.
'Bunca koşuşup, elenmeyip doğuyorsun,
bir laftan binbir anlama varamaya
merdiven basamaklarda sıçrıyorsun,
beyinin içi ne kadar da kocamanmış,
anlamlandırmaya bulduğunu ve/ya aldığını
, bir gözden veya sözden artık...'
Doğarken doğmamıştır öncesinde,
şekillenmiş olacağı artık ama burda.
anlamlandırmak yücelmeyi için fırsat.

Hem sürüklendiğin, akıp geldiğin
hem de siyah ile beyazın; bu hepsinin
birden birlikteliği, var mıdır?
olabilir mi? Varlık sıçramasına
geçişken zar kenarlı şans atom altı;
enerji-bebek'in suya indirgenişi mi?

Renkli renkli çıngıraklar hulahoop;
çocuk parkı-kumhavuzu, gökyüzü.
Pembe pamuk şekeri kadar gelmez sonu.
Çocuk olup ak kağıt halva, yiyecek.
Botanik Bahçesi'nde gölde tahterevalli
şeklinde basamaklar. geçmeye yarar.

Yağmurda örteceksin, üşümesin, kapşonunu.
Güneş çıkınca, açmalısın; oynasın.
Yağmur altıdır da ama, ilikleyiş, karar,
ve lapalayış öncesi kar kırağısının