Karuni Şiiri - Osman Onuktav

KARUN-İ

Nefsinle körükleyip yakıp yıktın her yeri
Haktan yana görünüp hukuku itenler var
Kaba kuvvete göre verdin halka değeri
Gittiğin yol yol değil, izinde bitenler var

Yazan sen şerh eden sen, yapmaz hiç kimse yorum
Hem katipsin hem hatip tek başına oturum
Bir milleti bölmeye örgütlenmiş her kurum
Ne mutlu Türk’üm duysa, ırkını katanlar var

Çiğnettin hak hukuku kendine yasa yazdın
Karun gibi şişip de Harun’a mezar kazdın
Haddini aşıp aşıp böbürlenip de azdın
Ardından şak şak edip naralar atanlar var

Kin nefret denizinde yüzmek için sal aldın
Öfkenle kulaç atıp tutunacak dal aldın
Dalgalandıkça kibrin inanılmaz hal aldın
Gölgen peşinde gezip büzülüp yatanlar var

Gününe gün ekleyip sürdün her gün sefayı
Bu millete çektirdin gece gündüz cefayı
Açtığın yaralara bulamazken devayı
İlaç olur mu diye; ot, saman satanlar var

Doğru yolu görmeye başın var da gözün yok
Lafların bol keseden gaz yapıyor özün yok
Astarın da yırtılmış kapatmaya yüzün yok
Kırk çeşit yalanını söz diye yutanlar var

Sultan oldum sanırsın Türk yurdunun iline
Dinin İslam olsa da yakışmıyor diline
Diktatörlük edende iman olmaz biline
Küfrün ittifakına çok çanak tutanlar var

Gariban marabaya kaldırdın hep kaşını
Fakirin, fukaranın zehir ettin aşını
Nerde bir Arap görsen sildin göz de yaşını
Tepemize çıkarıp baykuşça ötenler var

Bozkurtların yurdunu tilki, çakala verdin
Kim önüne ne koysa doymak bilmeden yerdin
Menfaatin uğruna Bahçene güller serdin
Onla amuda kalkıp topluma çatanlar var

Namerde dik duranlar mertçe bir karar aldı
Karanlık yarınlara aydınlık haber saldı
Sanma ki yaptıkların yanına da kâr kaldı
Kafkasi yelleyince külleri tütenler var

Osman Onuktav
Kafkasi