Karun Mal Mülk ve Saray Şiiri - Ercan Ku ...

"Yaş kesen, baş keser" der, ecdadımız.
Tahriplerle viran, can vatanımız.
Zulmile perişan, vatandaşımız.
Mazlumların âhı, çıkar arkadaş.

Cana can olmaktır, gerçek insanlık.
Can ile canlanır dünyada varlık.
Zulmile olmaz hakiki yârlık.
Zalim ektiğini, biçer arkadaş.

Karuna kalmadı bu yalan dünya.
Kimi yalan oldu, kimisi parya.
Çok şükür, kalplerde o iman var ya,
Kalpler iman ile atar arkadaş.

Mukallitlik ile mamur olunmaz.
Âh alan zalimler, felâhı bulmaz.
Şimdi gülse yüzü, devamı gelmez.
Gerçekler ne yazık çıkar arkadaş.

Piramitler var da firavun nerde?
O şimdi yatıyor karanlık yerde.
Her şey anlaşılır, ömrü âhirde.
Bu debdebe elbet biter arkadaş.

İnsanın gözünü, toprak doyurur.
Yer, yer ama doymaz, en son kudurur...
Bilmez ki hak gelir, zulüm son bulur.
Her şey, gün yüzüne çıkar arkadaş.

Sarayda kalmakla sultan olunmaz.
Kasırlar yapmakla huzur bulunmaz.
Böyle anlayışla vatan korunmaz.
Zorla yanan lamba söner arkadaş.

Görmez, duymaz, bilmez olan zavallı,
Sözleri sihirli, işleri kıllı..
Kanmaz şatafata hiç bir akıllı.
Bir gün bu kaynaklar, kurur arkadaş.

Vicdanı olanlar, canlara kıymaz.
Ağaca çiçeğe, asla dokunmaz.
Bal şerbeti deyip zakkumu sunmaz.
Kese kese orman biter arkadaş.

Güneş balçık ile sıvanır mı hiç?
Bu zulme vatandaş dayanır mı hiç?
Müslüman iki kez aldanır mı hiç?
Müfsitlik islâma zarar arkadaş.

Edeoğlu Dadaş zulme karşıdır.
Yıkılmaz kalenin sağlam taşıdır.
Ceyhun olup akan gözler yaşıdır.
Elif olan; susmaz, gürler arkadaş.

Ercan Kurban
14.11.2014/İstanbul