Karun Benden Zenginmi?

En zengin insan diye; ilan edilir Karun!
Ben zenginim Karun’dan! İsteyen inanmasın.
Sözlerim müthiş ciddi, aklımda yoktur sorun!
Her iddiam delilli; kimse blöf sanmasın.

Bahşedilmiş bu servet; hemde bana doğuştan!
Ne atadan mirastır, ne aldım bir bağıştan.
Ne kazdım yerden onu, ne geldi bir söğüşten,
Kimse su-i zan edip; şeytana aldanmasın!

Her şey haktan emanet; tüm sermaye haliktan!
Hibe değil vedia; Vahid, Ehad, Malikten!
Onda servet sınırsız; ”ol”dese, olur yoktan!
Bendeki bu servete; katkısı yoktur nasın.

Her organım bir servet, hatta servetten öte!
Bir teki noksan olsa; kim bana kaça sata?
Tümüde şükür için; fakir’e Rabden ata!
Her şey gayet aşikâr; isteyen inanmasın!

Her duygu bir define; beklide çok define!
Âleme bedel ruhu; hak koymuş sadefine.
Bunları akıl ile sevk eden hedefine,
Rızay-ı Hakkı bulur; yoldaşı olur hasın!

Veremem şu kalbimi; dünyayı verse biri!
Zira şu kalıbım, onunla hay ve diri.
Kıymeti ölçülemez; yâd etse kalp, kebir’i!
Saniim diyor bana; ”an beni o yanmasın”

İster topla, ister çarp; cihandan fazla eder!
Onu ne anam yaptı; ne bana verdi peder.
Haramda yıpratırsam; beyhude olur heder!
Dostlar dua buyurun; nefsine hiç kanmasın!

Karun’dan zengin elbet; bunları bilen kişi!
Şükürle mükelleftir; her akil erkek dişi.
Gaflete dalmaz asla; gerçekten bilen işi!
Mümkünmü bunca sözle; zi akıl uyanmasın?

05.09.2007.İzmir.