İklim soğuk
Güneş cılız
Ve kainat donuk
Ötesi,
İnsanlar soğuk yüzlü, soğuk yürekli…
Hangi baharın tılsımlı gelişi,
Hangi tabibin Mesih eli
Çiçeklere suyu yürütecek,
Yüzlere neşeyi…
Binalar yükseldikçe
Ufuk alçalıyor
Yüksekten bakanlar çoğalıyor
Birde
Toprağa basmaya alışık ayaklar
Yükseklik korkusuna tutuluyor.
“ya leyte lena…
İnnehû lezu hazzin azim”
Nede çabuk girdabına kapılıyoruz
Yalan dünyanın
Oysa
Olmayana karşı böbürlenmek değil
Sana verdiği gibi
Onlara dağıtmak öneriliyor
Ve olana imrenmek değil
Sabretmek
Allah’ın vereceği daha hayırlıdır demek.
“veykeenne…” (28 / 76-82)
Zafer YılmazKayıt Tarihi : 4.3.2017 12:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiirinizi beğeniyle okudum
sayın zafer bey
TÜM YORUMLAR (2)