Kimseler açıktan söylemedi bana
Yaşamımın sonunun
Çıkmaz sokak bir yol olduğunu
Sadece hissettim hisettirdiler
Gerçeğin hayalimi darmadağın eden
O yansız duygusuz akagelen soluğunu
Yolun en kenarındaydım
Derin düşünceler içinde yapayalnız
Asla içeri bir adım atmayı düşünmeyen
Adımları birbirine dolanan
Sağa sola yalpalayan ben
Kendimi suçladım hep
Hatalar aradım geçmişimde
Dönüp asla bakamadım
Yolun içinde akıp giden
Şu çıplak gerçeğe
Oysa ne kadar anlamlı olurdu
Yolun çizgilerindeyken
İnsan selinin o alelade gidişine
Umarsızca bir bakış atmak
Yüzüme vura vura
Kara sevdalar salan gölgeleri
Gerçeğin beyazına boyamak
Kızılına hapsetmek
Kırmızısıyla kanatmak
Siyahıyla ağlatmak
Bittiğim tükendiğim öldüğüm yerde
O eskiden yorgun
Şimdi çelik ellerimizle
Toprağımıza geleceğimizin tohumlarını serpmek
Ama ben yine yolun kenarında yürüyorum
Yalnız, biraz düşüncesiz...
Belki de başımı çevirir gibi oldum
Yol'daşlarıma...
1998 - İstanbul
Selim BayrakKayıt Tarihi : 16.11.2008 03:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!