Karton Ev Şiiri - Emel Özten

ısıtmıyor
gece kaçan hırsızların
yanımdan koşan soluğu
bir yatak...
sırtıma batsa da

serpişiyor kuru ayaz
gögsüme dolanan marazı kusup
üstüne kapansam faydasız
kirpiklerim üzerimi örtmüyor
bir yorgan...
tülden ince olsa da

yağmur inatçı
etten duvarımda çukur açıyor
kibrit ateşinde kurumuyor
gözlerime biriken yağmur suyu
bir soba...
derilse çatılsada

gün aşırı biriktirdiğim ışıkları
üst üste koyup
çepecevre kuşansam nafile
karanlık sızdırıyorum
bir ev...
hiç değilse
kartondan olsa...