Kartanesi Şiiri - Abdulkadir Bakkal

kar tanesi düşüyordu gökyüzünden
bembeyaz lapa lapa
kışın soğuk yüzüne aldırmıyordum
yüreğim köz gibiydi adeta

bir kar tanesi bir ben vardım
çam ağaçları arasında
ay bakıyordu aradan kıskançlıkla
hafif bir gülümsemeyle, şımarıklıkla

biraz titriyordu yapraklar
ama bende titreme yoktu
üşüme oda yoktu
çırıl çıplaktım doğanın göğsünde
ama içim köz ateş alev içinde

yangın misali ateş basıyordu
alev alevdi yüreğim
kar taneleri yağarken semadan
ben dans ediyordum
kar taneleri arasında
kar tanesi 'de benle dans ediyordu