Gözyaşlarımı gizlemeye yetmiyor karanlıklar
usulca ağlıyorum utanmadan aşikar
ve bir gün konuşurlar ardımdan
ağlayarak mutluluğu
gülerek ölümü öldüren
sokakların şairi
o gün geldiğinde
sende beni bir damla gözyaşı
küçük bir tebessümle an
beni örten toprağa
bir demet siyah gül koy
bir tutam saçını
görebileceğim bir yere bırak
ve hatırında kalan son şiirimi
kumsaldaki martılara fısılda
ve sakın beni
unutup da duasız bırakma Kartanem..
Kayıt Tarihi : 15.12.2004 13:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!