Kartallar Şiiri - Dağlar Özügüç

Dağın Dorukları beyaz
Ovada kıvrılarak akan nehir berrak
Denizler nedense koyu mavi

Dağın etekleri yeşilli güllü dallı
Sıra dağlar görkemli ve oldukça dik
O dağdan ötekine atlayarak gezen alageyik
Bazende at sırtında biz gidip gelirdik 


Ne kalırdı aklımızda şu koca dağlar olmadan
Her yer bomboş alabildiğine düzlük
Bulamazsın bir yükselti taşlar bile küçük
Peki Kartal nasıl süzülürdü? yükseklerden 

Yuva yapabilir miydi? sarp kayalara çıkmadan
Nasıl kendine yetecek avı bulabilirdi
Gözler bu kadar keskin olmadan

Bence bilerek dağlara görkemi verdi
O yüce yeri göğü yaradan
Kartala dedi istediğini al şu karşı ovadan
Emir verdi ovada ekili buğdaya
Başakların dolmasın bir verip beş almadan
Sakın koynuna alma çiftçiyi
Şafakla bismillahlı işbaşı yapmadan

Sen görkemli bir kartalsın
Gücüne kuvvetine güvenip aldanma
Emin olma avını pençene almadan
Dağlardan başka dostun olmaz
Yaşlı gagan bile düşmez kayalara vurmadan
Yeni bir hayatın olmayacak
Kayalıklarda tek başına çile çekip ağlamadan

Dağlar ve kartallar iki yüce varlıklar
Onlarda işte böyle yaratılmışlar
Hayranlık uyandırıyor böyle sağlam duruşları
Düzen içinde onlar iyi birer çözüm ortakları
Mihnet etmeden atlatırlar zorlu yılları
Böyle karşı koyarlar görkemli yaşamın ihtirasına
Dağlar’da Kartallar hep yüksek uçarlar