Kartalkaya'nın Yaslı Alevleri

Kartalkaya'nın Yaslı Alevleri

Ne bilsin ki insan, tatil diye çıktığı yolda,
Ecel gelip çatmış, bekler bir köşede soğuk havada.
Kartalkaya'nın bağrında yandı 79 can,
Gökyüzü hüzünle baktı, yıldızlar ağlar o an.

Bir ateş ki düşer, düşer de yakar bağrımızı,
Ellerimiz havada, ararız kaybettiğimizi.
Gün doğmadan karardı, umudun beyaz rüyası,
Ah, bu ihmalkarlık, sorumsuzluğun cezası.

Kim bilir, o an neler geçti akıllardan,
Bir çocuk mu sarıldı, son defa babasına?
Bir anne mi aradı yavrusunu bulamadan,
Kaldı geriye sessiz çığlıklar, yankılanan.

Yetim kalan çocuklar, ana babasız yuvalar,
Dul kalan eşler, gözlerde hep hüzün ağlar.
Ne söylesek yetmez, bu acı tarif edilmez,
Kartalkaya'da yanan canlar, unutulmaz, silinmez.

Ah yurdumun güzel insanları, ne büyük acılar gördük,
Bir yangın ki söndürmez gözyaşı, içimizi deşer her gün.
Her bir can, bir yıldız gibi kaydı gökten,
Allah’tan rahmet dileriz, solan her bir yürekten.

Bu ateş düştü sinemize, sönmeyecek belki de,
Ama umutla bakarız, bir gün diner bu çile de.
Yaralanan canlara acil şifalar dileriz,
Kayıplarımızla yasımızı hep birlikte çekeriz.

Kartalkaya'nın bağrında yanan bu ateş,
Ülkemin dört bir yanında, herkesin yüreğine eş.
Birlik olup sararız yaralarımızı,
Unutmayız, unutturmayız bu kara yazıyı.

Başımız sağ olsun, yitirdiğimiz canlara,
Dualar ederiz hep birlikte, anasız, babasız kalanlara.
Her yangında bir umut doğar yeniden,
Ve biz, her daim kardeşçe sarılırız hemen.

...............................................................................

Kartalkaya’nın Külleri

Tatil rüyasıydı, düşlere dalındı,
Kim bilebilirdi ki ölüm çağırdı.
Kartalkaya’nın koynunda alevler aldı,
Yetmiş altı can, göklere salındı.

Bir otel ki şimdi yasın mekânı,
İhmalkâr ellerde sönmedi feryadı.
Anasız çocuklar, babasız yuvalar,
Dul kalan eşler, solgun umutlar.

Gecenin karası, ateşle birleşti,
Gökyüzü hüzünden bulutla süsleşti.
Bir çığlık yankısı, dağlarda inledi,
Her nefes bir vedayla toprağa serildi.

Yetim kalan evlat, sessizce bakar,
Ana baba hasreti yüreğini yakar.
Bir damla gözyaşı, binlerce acı,
Yüreklerde büyür, sönmez bu sancı.

İnsan unutur mu böyle bir yangını,
Ecelin soğuk nefesi sardı bu anı.
Tatilde gülüşler, sessizlikle soldu,
Ateşin içinden canlar göğe doldu.

Ah ülkemin güzel insanları,
Bu acı bağrımızda taşır yaraları.
Her bir can bir yıldıza döndü semada,
Dualarımızla yükselir her an hatıra.

Ne söz yetebilir bu büyük acıya,
Ne gözyaşı dindirir kalpteki sızıyı.
Rahmet dileriz, giden canlarımıza,
Şifa bekleriz yaralı canlarımıza.

Kartalkaya, bu ateşle yanar,
Her köşesinde yürekler kanar.
Ama bil ki umut yine filiz verir,
Bir gün bu yas da yerini huzura bırakır.

Yetmiş altı canımız yıldızlara yükseldi,
Her biri bir duala kalbimize eklendi.
Başımız sağ olsun, milletçe biz,
Bu yangını unutturmaz, yasla diriliriz

The Mourning Flames of Kartalkaya

What does a person know that on the way he goes on vacation,
The time has come and he is waiting in a corner in the cold air.
76 Lives burned in the bosom of Kartalkaya,
The sky looked sad, the stars were crying at that moment.

A fire that falls, falls and burns our bosom,
Our hands are in the air, we are looking for what we have lost.
It got dark before sunrise, the white dream of hope,
Ah, this is negligence, the punishment for irresponsibility.

Who knows what went through their minds at that moment,
Did a child hug his father for the last time?
Did a mother call without finding her puppy?,
There remained silent screams, echoing.

Orphaned children, homes without parents,
Widowed wives always cry with sadness in their eyes.
Whatever we say is not enough, this pain cannot be described,
The lives burned in Kartalkaya are unforgettable, indelible.

Oh, beautiful people of my country, what great suffering we have seen,
A fire that doesn't put out tears tear us apart every day.
Every soul has slipped from the sky like a star,
We ask for mercy from Allah, from every fading heart.

This fire has fallen on our sin, it may not go out,
But we hope that one day he will eat at this ordeal.
We wish urgent healing to the injured lives,
We mourn our losses all together.

This fire burning in the bosom of Kartalkaya,
All over my country, the wife of everyone's heart.
We unite and heal our wounds,
We will not forget, we will not make you forget this black letter.

Our condolences to the lives we have lost,
We all pray together for those who are left without a mother, without a father.
In every fire a hope is born again,
And we always hug like brothers right away.

...............................................................................

The Ashes of Kartalkaya

It was a holiday dream, he fell into dreams,
Who knew that death had called.
It caught fire in the bosom of Kartalkaya,
Seventy-six lives were released into the heavens. Tuesday.

A hotel that is now a place of mourning,
The cry did not go out in negligent hands.
Motherless children, fatherless homes,
Widowed wives, fading hopes.

The blackness of the night merged with the fire,
The sky became decorated with clouds from sadness.
An echo of a scream, moaned in the mountains,
Every breath was laid on the ground with a farewell.

The orphaned son looks on in silence,
The longing for parents burns your heart.
One drop of tears, a thousand sorrows,
It grows in the hearts, this pain does not go out.

Does a person forget such a fire,
The cold breath of death enveloped this moment.
Smiles on vacation faded with silence,
The souls from the fire were filled with heaven.

Oh beautiful people of my country,
This pain carries wounds in our bosom.
Every soul has turned into a star in the sky,
Every moment a memory rises with our prayers.

What words can suffice for this great pain,
What tears will relieve the pain in the heart.
We ask for mercy, for our departed souls,
We wait for healing for our injured selves.

Kartalkaya, it burns with fire,
Hearts bleed in every corner.
But know that hope will sprout again,
One day, this mourning will also leave its place in peace.

Seventy-six of our lives have risen to the stars,
Each of them was added to our hearts in a prayer.
Our condolences, as a nation we,
This will not make us forget the fire, we will be resurrected with mourning

Sıcak Rüzgar
Kayıt Tarihi : 21.1.2025 22:23:00