Karslının Bedduası! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Karslının Bedduası!
Anan,baba bedduası alasan,
Ayağın kırıla topal olasan.
Ümitsizce eve bağlı kalasan,
Sağa,sola çarpa çarpa durasan..

Tarlayı ekerken tehçe kalasan,
Pukurun kırıla naçar olasan,
Çaresizliğinden güçsüz durasan,
Ağlayarak saçın,başın yonasan..

Çölün ortasında yaz sıcağında,
Kuru ekmek,soğan günün altında,
Kırklar eli gibi tepe üstünde,
Suların döküle susuz galasan..

Sütün taşa ocağını söndüre,
Harlı tandır ekmeyini yandıra.
Sağdan,soldan aç coçuklar saldıra,
Sığınacak bir yer bulamayasan…

Ğaşılı yağsız kurutsuz yeyesen,
Ğangele aylarca hasret kalasan.
Ebbeyaşı umudunda olasan,
Et,et diye ağ çekereğ ölesen..

Bir beydasıl hayasıza düşesen,
Aç bırağa komşulara koşasan,
Günden,güne eriyesen ağasan,
Ebbey atlı sen hep yaya kalasan…

Pişik ölsün even sıçan dadansın,
Ambarını delsin unun kalmasın,
Galağın islansın tezek yanmasın,
Gonu,komşudan hep yardım umasan…

Kül çekerken külçekenin kırıla,
Sobanın ateşi even dağıla,
Dumanından sevdiklerin boğula,
Ellerin dizinde peşman galasan…

İneyi sağarken sütün çalana,
Muhtaç olasın dibinde kalana.
Çatı gıran dana geçsin talana,
Ellerin böğründe şaşıp kalasan..

Der BOZÇALIbedduanın sonu yok,
Ah almanın arkası yok önü yok.
İnsanların dilinin kemiyi yok,
Tek dileyim bedduasız kalasan…