Kârsız bir dünya kaldı.

Gitti hürmet, gitti adap, arsız bir dünya kaldı,
Bitti kazanç, gelmez gelir, kârsız bir dünya kaldı.

Çok güzel devlet imiş ittifaklar devleti,
Bir köşeye çekilip de bulmuş idim halveti,
Molla olmuş milletimden toplar idim serveti.
Gitti malım, bitti mülküm varsız bir dünya kaldı,
Bitti kazanç, gelmez gelir, kârsız bir dünya kaldı.

Devletimiz dinsiz idi tam bir şeytan yuvası,
Milletimiz müslümandı vardı iman havası,
Molla görür hürmet, izzet, geçerdi her duası,
Döndü devran, doldu düşman yarsız bir dünya kaldı,
Bitti kazanç, gelmez gelir, kârsız bir dünya kaldı.

Kim bilirdi böyle derin ilmihali, dinini?
Kim inceler idi dinin uzununu, enini?
Okur idik Markisizmi, ateizmi, Lenin’i?
Vurdu hazan, kurudu bağ, barsız bir dünya kaldı,
Bitti kazanç, gelmez gelir, kârsız bir dünya kaldı.

Vazgeçilmez zaman imiş unutamam o anı,
Kim bilirdi ihva, tecvid düz okusun Kuranı,
Ne okusan halk inanır eder idi imanı,
Ne güven var ne inanç, itibarsız dünya kaldı,
Bitti kazanç, gelmez gelir, kârsız bir dünya kaldı.

Nerden geldi köyümüze ilahiyat mezunu,
Kuşdilinde Kuran okur anlamam hiç sözünü,
Mealini Türkçe verir şeytan görsün yüzünü,
Bitti hükmüm bitti ah iktidarsız dünya kaldı,
Bitti kazanç, gelmez gelir, kârsız bir dünya kaldı.

Kim görmüştü imam- hatip ya da kuran kursunu,
Görenlerde görmüş sürgün ya da don don kurşunu,
Traktörcü, şoför, çoban, molla idik gör şunu,
Türkiye’den hoca geldi fersiz bir dünya kaldı,
Bitti kazanç, gelmez gelir, kârsız bir dünya kaldı.

Çoluk çocuk kursa gitti ben yitirdim saygıyı,
Dilim dönmez mahracına bu artırır kaygıyı,
Okudukça sır faş olur, önleyemem yaygıyı,
Kesti birden gelirini hırsız bir dünya kaldı,
Bitti kazanç, gelmez gelir, kârsız bir dünya kaldı.

Yıkılsın o mahlûku ki kim yıktıysa devleti,
Rızkımıza mani oldu, uyandırdı milleti,
Millet artık aydın olmuş, nura gömmüş zilleti.
Gitti makam, gitti mevki yersiz bir dünya kaldı,
Bitti kazanç, gelmez gelir, kârsız bir dünya kaldı.