Karşıyaka Vapuru Şiiri - Nuh Karaaslan

Karşıyaka vapurunda gün batımı...
Denizin bitiş çizgisinde kıpkırmızı olmuş güneş,
Terk-i diyar ediyor İzmir'i...
Utanç içerisinde,
Ayıplarını örter gibi....
Deniz suyu kızıla ve de simsiyah bir laciverde dönüşürken;
Karalıyorum sana bu satırları...
Yalnız bir martı var gökyüzünde,
Telaşlı,
Belli ki aceleci...
Karşıyaka vapurunu geçmek üzere...
Yalnız bir kadın güvertede;
Hüzunlü,
Belli ki düşündükleri var,
Düşünceli...
Fincanındaki sade türk kahvesini;
Bitirmek üzere!...
Yalnız bir adam var limanda;
Ya da bir denizci...
Karşıyaka vapurunu karşılıyor;
Belli belirsiz, gölge(n) gibi...