Karşıyaka Şiiri - Ali Gençay

Uzun bir vapur kuyruğunda kaybettim ümidimi.Önce yağmur yağdı ıslandı saçlarım.Sonra güneş vurdu kurudu umutlarım

Şehrin diğer yakasındaydın sen. Omuzlarına kepek dökülmüş bir adam, ardımda uykusunu atamamış nefesi kokan bir kadındı kuyruk.Olduğum yere yağmur düşüyordu senin üzerinde güneş.Tabanlarım su çekiyor avucumda sıktıkça iz bırakan üç, beş bozukluk.

Üşüdükçe yaklaşıyordu insanlar.Yaklaştıkça garip bir çokluk.Sanki hep bir ağızdan kulakları tırmalayan şarkılar söylerdiler.Yağmurun yıkadığı şarkılar.Martılar seni tarafına uçardı.İşte ayrım orda başladı.Sen karşı geçe de otururdun, ben… ben oturmazdım.

Kısacık bir yaşam kavgasında kaybettim seni.Zaman sabrımı aldı, sonra sen, sen yenildin zamana…..