Karşıyaka Şiiri - Ersen Devrim Şimşek

Sabah olmalıydı
Günlerden, bilmem hangi gün
Saat kaç?
Henüz erken
Belli güneş kurtulmamış karanlıklardan
Mevsimlerden ilkbahardı anlıyorum
Cıvıl cıvıl kuş sesleri
Çınlatıyordu ortalığı
Dalgalar acı acı dövüyorken iskeleyi
Seyrediyorum bir bankın üstünden
Birkaç arşın boyunda palmiyelerin altından
İnce ince süzüyorum enginleri
Günün ilk ışıklarıyla aydınlanırken şehir
Bilmem çok mu umutsuz, çok mu mutsuzum
Yoksa şehir mi böyle üstüme gelir
Kayboluyorum insan selinde
Günün henüz ortası
Karışmakta insan çığlıklarına
Bir akordeon sesi
Bir tezgahta, birkaç gülün yanında
Sesi duyulmakta bir piyangocunun
Yaklaşmıyorum yanına
Belli bugün uğursuzum
Ellerim tutsak olmuş cebime
Gözlerim önüme eğik
Hafif bir yel vururken saçlarıma
Bir afet görünür seyirlik
Dokunuyorum frenime ayaklarımın
Gözlerini fark etmek için o tatlı bayanın
Çiseliyor yağmur, ürpertircesine şaşkın
Bir sürprizi olmalı bu baharın

Bir ağırlık çöküyor üzerime
Yorgunluğu uzun bir günün
Ufukta kaybolurken güneş
Mavi sulara düşüyor kızıl bir ateş
Ay yeni yeni uyanıyor uykusundan
Kaçarcasına geçiyor insanlar…
Kaptırıyorum bu sele kendimi
Elveda aşığım
Elveda gündüzlerim ve gecelerim
Belki bir gün yine buluşuruz
Seninle olmak bir başka Sevgilim
Karşıyaka...