Karşıtlar Balosu Şiiri - Taylan Olgun

Küçük bir çocuktu...
Ayakları çıplak,küçük bir casus...
Bedenler savaşta, cesetler çamurdayken...
Dikenli teller, anımsatırken kuru bir ağacı...
Hava ise kapalıyken sanki insanlara küsmüş gibi...
İsrafil mi üfler sür'ü...
Yoksa; alarm mı duyuluyor meydanlarda, bu çetin, pürcihan savaşta...
Cesetler neden konuşmuyorsunuz artık?
Küskün müsünüz ki; ey siz ayakta kalanlara?
Şelaleler akıyor kandan...
Bizimkilerin damarından akıp gidenler hangisi?
Varlığım titriyor, ürperiyor!
'Hiç' ile mi tanıştım ne?
Artık bunlar bize göre değil.