Tâzeleniyor yaram, sarıyor yine hüzün;
Kıymeti mi var sanki, sensiz geçen gündüzün?
Gitmiyor bir ân bile, duruyor hep karşımda
Gözlerimin önünde, mâsum bakan o yüzün
Kulaklarımda her ân, yer etmiş o hoş sesin
Dolaşıyor mecâzen, bedenimi nefesin
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
