Karşımda uyuyorsun! Üstelik gece ve soğuk. Sarılmaya kimlik bulamıyorum sana. Üşüyorum bu yüzden. Belli belirsiz bir titreme var üzerimde. Soluğunu duyabilecek kadar yakın, kalp atışlarımı hissedemeyecek kadar uzaksın bana. Gece ve soğuk! Tıpkı bedenin gibi! Korkuyorum! Biz olamıyoruz, sen oluyorsun ben oluyorum gün aydınlanınca yalnız oluyoruz ikimizde. Usulca sokuluyorsun uykunda. Beni sevmediğini beni sevemediğini anlatıyorsun. Çünkü ben seni hiç acıtmadım. Canını yakmadan sevdim seni ve sevemedin bu yüzden beni. Bu gece buz tuttu her yanım en çok da göz kapaklarım. Çaresiz donuk bitkin. Ağlasam, hayır sen sevmezsin ağlamaları. Gidiyorum desem, onu da beceremem ki! Ve dünyadaki en yalan yemini ediyorum seni izlerken, ben seni hiç sevmiyorum...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta