Karşılıksız İyilik1 Şiiri - Seyfet Bozçalı

Karşılıksız İyilik!
Ücra köyün birine Seyfi adında bir öğretmen gelmiş,
Köyden bazı kişiler eski yıkık binayı okul diye göstermiş,
Yıllarca kapalıdır okulumuz demişler,
Bekçiyle tanıştırıp muhtarın evin göndermişler...
Öğretmen bir kaç gün muhtar misafir etmiş,
Bu arada öğretmen pek çok çare aramış,
Muhtara köylüleri bir kahvede toplatmış,
Neler yapılmasını tane tane anlatmış...
Köyde eli iş tutan köylüleri alarak,
Onlara okumanın önemini anlatmış.
Okulu baştan sona güzel tamir etmişler,
Temizliğini yapıp öğrencileri getirmişler...
On on beş çocuk ile derslerine başlamış,
Gelmeyen çocuk var mı diye bir araştırma yapmış,
Hem öksüz hem de yetim Zeki Soylu diye bir çocuk varmış,
O da amcalarının kuzusunu güdermiş...
Öğretmen amcalardan Zeki yi okula göndermesini istemiş,
Bunca kuzularımızı kim otlatacaktır demişler.
Seyfi öğretmen muhtarla görüşüp zekiyi yanına almış,
İlkokulu bitirtip şehre devlet yurduna göndermiş.
Aradan yıllar geçmiş öğretmen emekli olmuş,
Öğrencisi Zeki Soylu da okuyup doktor olmuş.
Devler hastanesinde Başhekimlik yaparmış,
Gelen tüm hastalara sevgiyle yaklaşırmış...
Bir gün Seyfi öğretmen kalp krizi geçirmiş,
Zeki doktorun olduğu hastaneye yatırılmış,
Başhekim odasında öğretmenini tanımış,
Tüm doktorları çağırıp gerekeni yapın demiş..
Kendine geldiğinde başında bir doktorun olduğunu görmüş,
Elleri avucunda canım öğretmenim diye gülümsüyormuş,
Öğretmen sen kimsin yavrum seni çıkaramadım?
Ben senin yardımlarınla okuyup doktor olan Zeki Soyluyum demiş.
Öğretmeninin elini öperek, hakkını helal et demiş,
Öğretmeni sarılıp bu günleri gösteren Mevla ya şükürler olsun demiş,
Yapılan iyilikler karşılıksız kalmamış......