Karşılıksız Gece Mektupları

pul gibi yapıştırılmış gözlerimize geceler
üşüdüğümüz son çimenliği
pekiştirmişiz bir paltoyla
uyanmadan anlayamıyor insan
derin bir rüyada işlendiğini
ıslak oluyor marttan sarkıtılmış nisan geceleri
ve dağılıyor yüzümüz eski boyun eğmişliğimizin cümlelerinden
sessiz harfler altına bir yılan gibi kıvrılmış umut
gibisi fazla ve zehirli
buğulanmış camların içinde saklanan kırılmamızı
mahrem bir duyguya sarıp
göğsümüze basmışız hiç dinmeyecek sızısı
yaprak dalda büyür olup biten bir yaprak fosilidir
bilimin anlayamayacağı geniş zaman aralığı
kimi birlikteliklerle büyüyen
bakışlarımız çok mektup yazmış
okuyanı yokmuş ne çıkar
uzakları acıdan kurtarmakmış
günbatımının dudaklarını ıslatması
güneşin alnımıza kondurduğu veda öpücüğü
gündüzsefaları kahkahaçiçeği olarak yayılmış elden ele
söylen olmuş içimizde yetişen akşamsefaları
geceler çiçek açan mektuplarmış
pul gibi yapıştırılmış gözlerimize
üşüdüğümüzden değil
sırf gece ayazlarına güvendiğimizden
tenimizi vermişiz o kızıl alazlara
yükselen sessizliğin içinden çiçek adları duyuluyor
ateşböceklerinin seslendiği
parmağımıza olmayan düş yüzüğü döner durur boşlukla
zamana dokunmak için ten arasında
karşılıksız bir mektupmuş
bakışlarımıza rengini veren
kimsenin açıp bakmadığı