Karşılıksız aşk Şiiri - Ümit Göksel

Bazen canınız cok sıkkın olur..
O kadar bunalırsınızki, sanki bir tek siz varmışsınız da tüm olumsuzlukar sizin için var olmuş zannedersiniz..
İlk önce aynalarda yüzünüz gülmediğini ve bembeyaz solgun bir halde olduğunu farkedersiniz...
Sonra bir tedirginlikle beraber düşünceleriniz ağır ağır bir örümcek ağı gibi beyninizin tamamına işlenir...
İlk olarak hata nerede diye düşünmeye başlayıp,sonrasında hatanın sebebini, daha sonrada vicdanınızı rahatlatmak için, kendinizle yüzleşmekten vazgeçip suçlu aramaya başlarsınız....
Ve bende tam şu anda öyle hisler içerisindeyim...
Fakat ben hatalarımın ve sebeplerinin,ve buna kimin sebep olduğunu biliyorum..
Nede olsa suç ortağım..
Belki o kedinde hiç hata olmadığını düşünüyor yada hatalarının farkında olup kabullenmiyor, kişilik meselesi..
Şuan yazmış olduğum kelimelerimdeki sakinliğime bakmayın siz, bu tamamen soğuk kanlı olmamdan kaynaklanıyor...
O kadar sağlıksız düşüceler içerisindeyimki,yaptığı planlarında boğulan seri bir katil gibi..
Acele ile vereğim bir karar felaketle sonuçlanabilir...
Şu anki düşüncelerimin,parçalanmış hayatımın ve çöküşümün sebebi kimmi? sevgilim.!
Aslını söylemek gerekirse sevgilim olduğu söylenemez..
Sevdiğim desem daha doğru olur....
Çok güzel bir kız,tarif edilemeyecek kadar güzel..
Ama gözlerinden bahsedebilirim..
Yeşil..
Ama öylesine yeşil değil..
Hani yağmur yağarda agaçlar ıslanır pırıl pırıl olur orman,,yağmur sonrasında toprak kokusuyla güneş ışıkları karışır, gözlerin kamaşırda bakamazsın ormana,işte öyle bir yeşil...
Hala onu anlatırken elim ayağıma dolaşıyor...
Lanet olası kalbim hala onun için atıyor,beynimden söküp atamıyorum..
Nasıl bir zehirmiş bu ? bedenimdeki her hücreme karışmış bana hükmediyor..!
Aslında buna ben izin verdim..
Ben sebep oldum, bile bile kendimi kendi ellerimde teslim ettim,benim en büyük hatam bu oldu....
Ve şuan o kadar canım yanıyorki, bu acılarımın nasıl son bulacağı hakkında en ufak fikrim yok..
Birkaç şey aklıma geliyo ama onlarıda ben beceremem o kadar çesaretim yok...
Belki siz şimdi bana '' kılasik bir karşılıksız aşk hikayesi'' diyeceksiniz,,ama öyle değil..
Tamam ben onu sevdim, onun ellerinden tutmak,sarılmak,saçlarını okşamak istedim...
Ama ben onu seviyorum diye, onunda beni sevmesini istemedimki..
Ellerimden tut,yada sarıl demedimki..!
O ağladı ben teselli etttim,o hayata küstü, ben onu tekrar barıştırdım..
O hasta oldu,ağrılarını ben çektim..
Sadece o mutlu olsun, gülsün iyi olsun istedim...
Onun için elimden ne geliyosa yaptım..
TANRI ile aramdaki bir ibadet gibiydi, bir inanç gibiydi hiçbir karşılık beklemedim..!
Peki şimdi ne mi oldu; bittim, tükendim, kendime acıdım...
Bir köpek düşünün..
Bir parça ekmek yeriyosunuz,ve siz o ekmeği verirken o köpekten hiçbirşey beklemiyorsunuz..
Ama o köpek siz ekmeği verdikten sonra size kuyruk sallıyor..
Sizin gösterdiğiniz sevgiye bir karşılık veriyor..
Bir insana ömrünüzü veriyorsunuz alıp gidiyor ve size kuyruk bile sallamıyor.!
Ben nasıl oldu da böyle birini sevmişim aklım hala almıyor..!
Demekki aşkın olduğu yerde ya akıl olmuyor, yada aşk insanın aklını başından alıyor.