Sevip sevilmeyince küsüyormuş insan gökyüzüne,
Her yer neden mavi ve umut vaadediyor,
Oysa benim dünyam karardı.
Ne güneşin doğuşu,Ne kuşların cıvıltısı,
Teselli olmuyormuş sızlayan yarana,
Beklenilen gelmedikçe büyüyormuş içindeki yanlızlık.
Sevip sevilmeyince,
Güneşli bir kış günü güneşin altında titrerken,
Gökyüzüne bakıp o herkesin umutla baktığı sonsuz mavilikte,
Hiç yaşamadığı anılarını görüyormuş insan.
Kayıt Tarihi : 2.3.2019 23:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!