bir uçurumun kenarında
sarhoş yürümeye benzer
karşılıksız sevmek.
her an,
ölümle kardeş;
her an, uçmaya hazır.
ama
ne kuşlar gibi
özgürce uçarsın,
ne de ağız tadıyla
aşağı düşersin.
incecik bir çizgide
gider gider gelirsin.
ölsen;
daha ne istersin? !
hayır, ölemezsin...
ölemezsin
ancak sürünürsün,
tarifsiz acılar içinde.
ve sonsuz bir hasret çekersin;
ya göğün mavisine,
ya uçurumun dibine...
Kayıt Tarihi : 16.4.2012 21:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!