Gözlerin İstanbul kadar ıssız
Ellerinde bir tutam yanlızlık kalmış
Kopardığın aşkların acısıyla tutuşmuşsun
her yanını sisten bir alev sarmış
Dokunduğum anda küle dönen hayalin
Hıçkırarak uyandığım geceler kadar sakin
bana kör kuyular gibi uzaksın lakin
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta