Karşılık yok Şiiri - İlyas Gültekin

Kime ne değer verdiysem karşılığını asla alamadım..
Sevdiğim gibi sevilmedim hiç bir zaman,
Hak etmeyen insanlar için ne çok yordum kendimi,
Kendi omuzuma yaslanıp,
Günün sonunda yine ben avuttum kendimi,
Gecelerine ay olduklarım bana zifiri,
Gündüzlerine güneş olduklarım ise, bana zemheri oldu..
Yanlış insanları doğru duygularla sevdik,
En büyük kusurumuz buydu bizim.
Yoksa sevilmeyi hak etmediğimizden değil.
Biraz gayret istiyor insan,
Verdiğin onca emek,
Uykusuz kaldığın birçok gece,
İçini param parça eden düşünceler,
Yarım yamalak iki saat uyku içinde, yataktan fırlatan kabuslar..
Hiçe sayıldığı gün
Bedenin yaşıyor ama, ruhun ölüyor o zaman.

Kaburga acılarından kurtulamadım,
Boğazımda ki düğümü yutkunmak için,
Kaç kez göğsü'mü yumruk'ladım,
Kaç sigara söndürdüm yüreğimde bilmiyorum.
Ben başaramıyorum,
Sandığınız kadar güçlü değilim ben,
Başımı koyacak bir omuz bulsam,
Gözlerim kanayana ağlayacağımı biliyorum,
Utanmadan, saklamadan, hıçkıra hıçkıra değil bağıra bağıra ağlamak istiyorum..
Ama anladım.
İnsanlıktan nasibini almamış gönüllerde sevgi barınmaz,
Nankör insandan vefa bekleme.
Vicdanı cebinde olanın,
Yüreğinde merhamet bulunmaz...
Ve anladım ki böyle insanlarla asla bi bağ kurulmaz.
Ne diyelim canınız sağolsun..