Karşılayınca Giderim Şiiri - Seyit İyidoğan

Bilmem gündüz, bilmem gece
Nefes bitip, tükenince
Rezzak rızkımı kesince
Mühlet bitti der giderim.

Dert çekerim verir acı
Sanki mahşer başım ucu
Kavim, kardeş, evlat, bacı
Toplanırlarsa giderim.

Ecel gelir bilmez yaşı
Kimin bitti dünya işi
Üzerime son Güneş’ i
Doğup görünce giderim.

Emir Hak’ tan olur nida
Eşe, dosta etmem veda
Azrail girer kapıda
Gel dediğinde giderim.

O gün eşim dostum ağlar
Hem cananım kara bağlar
Cenazem yuyacak * sular
Akıp gelirse giderim.

Bu Dünya aldattı bizi
Dertler verdi dizi, dizi
Sarılacak kefen bezi
Dokunduğunda giderim.

Dünya boşmuş, uçtan uca
Hazırlandım ben huruç’ a
Cenazem yuyacak * hoca
Eve gelirse giderim.

Göğe ermiyecek başlar
Bunu tadar kurtlar, kuşlar
Tabut olacak ağaçlar
Kesildiğinde giderim.

Bu Dünya değildir mekan
Konup göçenlere bir han
Tabutuma girecek can
Toplanıp gelsin giderim.

Gelin görün nedir bu hal
Her can bir gün bulur zeval
Mezarıma konacak dal
Yeşerdiğinde giderim.

Bu bedende çıkar canım
Toprak örter nazlı tenim
Kurt, kuş yırtmaya kefenim
Toplanırlarsa giderim.

Koşa, koşa gelip konar
Lime, lime etim yolar
Nasibi olan canlılar
Yaratılırsa giderim.

Toplanırsa bunlar bir gün
“ Şeb’ i arus ” olur o gün
Sevgiliye haber verin
Elim kınalı giderim.

Kul Seyidim gelip çattı
Çile bitti, ömür bitti
Sevgiliye haber gitti
KARŞILAYINCA GİDERİM.

* Yıkayacak