Karşılaşmalar 1

Karşılaşma…
büyüyü bozmadan yaşanmıştı..
Hiç ama hiç görmeden kapı çalındığında bir gündüz vakti,
vişne çürüğü perdeler sonuna kadar açılmıştı.
Her yer aydınlıktı, güneş eski, antikamsı sofanın döşemesini ısıtmıştı sıcacık…
Fon’da taş plaktan yunan ezgileri dağılıyordu odaya.
Yürüdükçe kabaran toz tanecikleri, ışığın hüzmesinde samanyolunu andırıyordu …
Gözler bağlanmıştı kapı açıldığında, ses yoktu hafifçe yayılan ezgiden başka…
Bir de kalp atışları ve nefes alışlar yankılanıyordu sarı renkli duvarlarda….
Dokunarak tanımak istediler birbirini,
kimbilir kaç defa hayal ettikleri dudaklarını, ellerini, tenlerini.
Defalarca düşünmüşlerdi buna cesaret edip edemeyeceklerini…
Konuşmadan, koklayarak anlaşmak,
hayvanların yaptığı gibi masumca olmalıydı.
Yalın, sade, yargısız…
Yalnızca arzu olmalıydı ve gizemin verdiği heyecan…
Sevişmeliydiler sınırsızca!
Sevişmeliydiler kan ter içinde, yalnızlıkların, hasretlerin öcünü alana kadar…
Tüketmeyecektiler sevgileri bu sefer, öyle birden harcamayacaklardı!
Yorulmadan uzağa gideceklerdi alacakaranlık kuşağında…
Uzun uzun birbirinin kollarında kayboldular,
hala ikisin de gözleri bağlıydı…
Taş plak çoktan susmuş, güneş batmak üzereydi…
Kadın, bir sigara yaktı ve el yordamıyla giyindi.
Sarıldılar bir kez daha, hasret bitmemişti…
Herşey aynıydı…hiç yaşanmamış sadece hayal edilmiş gibi.
Ayrılmakla kavuşmak arasında bocaladılar,
Köpüklerin, dalgaların arasına ümitsizce karışma isteği gibi
ve kadın kapıyı çekip gitti….

Güneşin Kızı