Karşılaşma Şiiri - Yakup Günel

Duruyor karşımda gözler suskun...
Buluştu o anda bakışlar, su bile durgun.
Kelimeler dökülmüyor dilimden, hepsi yorgun,
Kendime sorduğum soru ne olacaktın ne oldun.

Yaşanabilecekken yaşanamayanlar yordu,
Olmuş gibi gösterip de olmaması dokundu.
Vardır bir hayır deyip yola koyuldu,
Zararı ziyanı hepsi de bizzat bana oldu.

Hatırlamıyorum artık geçen zamanı,
Takip etmekten sıkıldım akreple yelkovanı.
Kısır bir döngüde sıkışıp kaldım adeta,
Umursamaz oldum artık bu sıkıcı hayatı.

Neler geldi neler geçti bu hayattan biçare?
Tek laf edemedim ki ben o yâre.
Aklımda deli sorular çınlıyor kulaklarımda,
Bu hayattaki asıl amacın ve gayen ne?

Uzak diyarlara göç eden kuşlar misali..
Beynimden çıkıp giden düşüncelerin esintileri.
Bir kül oldu, etkisi dolduruyor içimi,
Bunların hepsi olurken kimse duymuyor sesimi.

Bir konuşabilsem neler derdim acaba?
Tatlı bir göz kirpardim herhalde bu yaşama.
Bir son verirdim bu anlamsız savaşıma.
Kurtarırdım kendimi kavuşurdum ben de rahata