Karşılaşma Şiiri - Enver Hamit

Günahım gibi yüzüme çarptın:
Ne bir kelimeye, ne de bir sese gücüm vardı,
Gözler yorulmuş,
Hatıralar bıkmış,
Yüzler çevrilmiş,
Defterler kapanmıştı:
Çaprazlaşan yollar bunları bilmiyor muydu?

Ceza gibi aniden, soğuk ve acımasızdın:
Sollayarak canıma isabet etmen,
Bozuk havaya bakarak konuşman,
Çevrinti içinde veda etmen,
Beton rengindeki göğü,
Toz rengindeki havayı,
Pis sokakları bana bırakıp gitmen...

Yalnızlıkla mahrumiyet beni kaldırdı,
Kaldırımlar mutsuzca varlığını sürdürüyordu,
Taşları hüzünlü, bağrı ezik, alın yazısı tersti,
Adımlarım tereddütlü, perişan ve biraz da azgındı,
Kalbim moralim gibi ağırlaşıyordu,
Kafam dayanmaya karar vermiş gibi kaldırıldı...

Önümde sonsuz bir sensizlik,
Ardımda maalesef bir yüreksizlik,
Sağımda yağmur saçlı bir pişmanlık,
Solumda ceylan gözlü bir hasret,
Havada şirin sözlü bir hatıra,
Yerde şefkatli bir kol,
Beni asla yalnız bırakmazlardı...
Merak etme!

6 Mayıs 2016\ Urumçi