yalnızlığın en zengini1957
mutluyum ve korkusuz
tüm yaşananlardan sonra
tahta bir sandalye ve masa
sakin bir koy ve deniz
mezarlığın tam karşısında
garsonda patronda bir
bir ayağını sürüklüyor
belliki eskitmiş yıllar
taranmamış dağınık saçlar
mevsim salatası ve rakı
balık ise ızgara ve soğan
bana kalan boşluklara dalıp
meyhaneciyi dinlemek
sakin ve kalın bir sesle
burda ölüm konuşulmaz
çünkü tam karşında
geçmişde konuşulmaz
denizden bahsede bilirsin
mehtapta bu akşam tepende
denizdeki ışık oyunları
götürüyor ağlanası yıllara
aramak gelmiyor içimden
çunkü kaçmadım buradayım
yolun düşerse masaya bak
orda yoksam karşıdayım
Kayıt Tarihi : 12.3.2009 11:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!