Karşıda Işıkları Yanıyor Şehrin

Karşıda ışıkları yanıyor şehrin
Elimde tüfeğim ve nöbetteyim
Aklımda sadece sen varsın
Bilmiyorum aslında nerdeyim

Karşıda ışıkları yanıyor şehrin
Yüzüme vuruyor rüzgar acımasızca
Kelimeler çıkıyor ağzımdan anlamsızca
Ama kalbimdeki sızı derin

Karşıda ışıkları yanıyor şehrin
Gözleri parlıyor nöbetteki erin
Kimbilir ne geçiyor içinden
Sade kalbi titriyor askerin

Karşıda ışıkları yanıyor şehrin
Hava soğuk değil ama serin
Damlıyor gözümden yaşlar
Dayanabilene ise ancak “aferin”

Karşıda ışıkları yanıyor şehrin
Gözlerim kapanıyor uykusuzluktan
Başım ağrıyor artık
Sevgilim nerdesin

Karşıda ışıkları yanıyor şehrin
Bir resim çiziliyor sanki
Model sensin ama
Resimdeki benim

(25.09.2002, Emirdağ)