Karşı Yaka Şiiri - Erdoğan Tekinarslan

Gidiyorum artık,
Dönüp geriye bir daha bakmayacağım.
Hızlı hızlı yürürken, Eyvah!
Yolumdan geriye dönmeyeceğim.

Ah! O, ardımda bıraktığım yollar
Kaybolup yok olsanda
Bir daha seni görmeyeceğim
Mazim geriden gelmesin diye...

Dokuz vapuruna yetişmeyeceğim
Beni alıp götürmesin
Varsın kaçsın acelem yok
Yüreğim bu yakada kalsın diye...

Artık ağaçlar ufalıp küçülüyor
Göz yaşlarım yağmur olsun
Yeniden büyüsün yeşersin diye
Tozlanıp tohumlar filizleniyor
Çiçekler üstümü örtsün diye
Sararmış yapraklar konmasın diye

Bir kıvılcım alevlendirdi bedenimi
Alnım ateşli yüreğim çarpık
Günler kovalıyor yarınları, apansız
Adımlarım yavaşlasın gitmesin diye
Karşı yakaya geçmesin diye...

Bu gün efkarlıyım. Ey! dostlar...
Dizlerimiz bağı koptu artık
Selam dedi içinden usulcacık
Köhnemiş yüreğim sızlansın diye...

Gidiyorum usulca direnemiyor ayaklar
Kırk ayak bir olmuş sökmüşler kökünü
Can ayrılmış, canan kalmış geride
Dirense de ellerim, dirense de kollarım
Bitirmişler umudu batırmışlar güneşi
Toprağın altına sersinler diye...

Yürüdüm dostlar yürüdüm sahilde
Esti lodos, kabardı deniz
Dalgaların suları yağdı üstüme
Kudurdukça kudurdu kesti yolumu
Sanki gitme kal diye...

Görmesin gözler bilmesin eller
Yalnızdım hep yinede yalnız
Unutturur bu hayat bizi darağacında sallar
Vardır bir düzeni kaçılmaz elbet
Kendi kanununa karşı koymasın diye...

Gidiyorum dostlarım gidiyorum
Geldik bu sona
Alın yüreğimi sizin olsun
İster eğlenin ister oynayın
Geçmişim karşı yakaya
Artık dönmez bir daha
O yürek geride kalsa ne yazar
Kalmasa ne yazar
Artık solmuş o yürek
Bundan sonra sevse ne yazar
Sevilse ne yazar
Çürüyüp toprak olacak bir gün
Ağlasan ne yazar ağlamasan ne yazar
Bir daha bu dünyaya gelmesin diye...