Karşı tepe Şiiri - Mehmet Çoban

Hala görünüyor, yeşili, toprağı, kayaları
Çocukluğumda yeşili az, kayaları daha fazlaydı
Üzerine uçak düştüğünde, seyrediyorduk parçalarını
Şimdi büyüklüğü uzaktan belli olmayan ağaçları
İçine girmeyince görünmeyen ormanı
Sadece hislerle, bilgiyle anlaşılıyordu
Biliyorum orada, karşı tepede bir orman vardı
Fideleri çocukluğumda dikiliyordu
Bizde aralarından geçiyorduk
Orman bekçisi tarafından kovalanıyorduk

Sidre-tül münteha görüntüdeki son yüksek tepe
Tepeler olsa da arkasında hayallerimizde
Son tepeydi gözlerimizde

Dalgalar halinde yükselen dağların görüntüsünde gezinirken
Hayalleri, idealleri, düşleri, sevdaları eteklerinde dolaştırırken
Her şey mısralara çok düşmüyordu nedense
Yazmaktan çok anılar, hayaller vardı gözlerde

İki çocuk vardı anılarda
Okul çantasını atmış vurmuş kendilerini dağlara
Yemek, içmek hakeza, akıllarında bile değildi
Kayalarla, oyuklarla, çaylarla, ağaçlarla eğlenirdi
Yabani meyvelerden ne varsa yerlerdi
Sidre-tül müntehanın tepesindeki kayanın sakladığı karlardan su içerdi
Kayanın üstü ayrı bir güzellikti, manzaralara ömür
Kuzey tarafında memleket geniş ovada küçücük görünürken
Batısı, doğusu, güneyi açılırdı başka güzelliklere tepeler üstünden

Tepelerdeki anılarım aklıma geldikçe
Ruhumun neden bu kadar özgür olduğunu düşündükçe
Birleşirdi bütün hayallerim, düşüncelerim, ideallerim nedense

Özgürdü benim ruhum, tepeler gibi
Sire-tül müntehalarda gezinirdi ruhum kuşlar gibi
Odamın penceresinden çıkıp tekrar gezindim her yeri
Bir çırpıda, yeryüzünden uçtum, düştüm, döndüm geri

Zamanı zamansız yakaladığım her günü
Hayale, anıya, ideale gömdüğüm her dünü
Yarınıma ışık saydım çocukluğumdan beri
Yıkarken dayatılmış bütün hayatı, düşünceleri

Sitre-tül müntehada uçakları taşladığımızı bilirim
Serin rüzgârlar altında eriyen kar sularını içtiğimizi bilirim
Yeryüzünde nakaratla öğretilenlere güldüğümüzü bilirim
Çocukluk hayallerimizde ömrün içinden ömürler seçtiğimizi bilirim

19.07.2011 - Isparta